وصیت نامه یاردانقلی از جنس فرهنگ سازی

وصيت نامه ياردانقلی

اینجانب یک فقره آدم, در کمال صحت و سلامت ( سلامت جسمانی را عرض می کنم با سلامت عقلی اشتباه نشود) وصیت نامه خود را می نویسم تا حضرات وراث برای اموال نداشته و باقی نمانده ام به سر و کول همدیگر نپرند و دعوا و مرافعه نیندازند.
پس این شما و این هم وصیت نامه من برای حضرات وراث محترم:
۱-انچه از من باقی می ماند مقدار قابل توجهی دست نوشته های بی مصرف است که اگر در زمستان به درک واصل شدم می توانید بر سر قبرم اتششان بزنید تا تشییع کنندگان قدری گرم شوند و بیش از حد فحشم ندهند که چرا در چله زمستان ریق رحمت را سرکشیدم.
اگر در فصل های دیگر پیک اجل به سراغم آمد می توانید آثارم را به عنوان کاغذ باطله به نمکی ها بفروشید و از پول حاصل برایم حلوا خیرات نمایید. ( لطفا نفرمایید که ادم پر مدعایی هستم. اگر قدر چند نواله حلوا هم برایتان ارزش نداشتم. حداقل برای پز دادن به در و همسایه حلوا پختن یادتان نرود. )
۲-مقدار زیادی قرض و قوله دارم که می دانم وراث عزیز توان پرداختشان را ندارند. پس بعد از مرگم حضرات وراث خودشان را گم و گور فرمایند تا یقه شان گیر طلبکارانم نیفتد.
۳-چون در همه ی عمرم مستاجر بودم. و به این امر عادت کرده بودم. خواهشمندم مرا در قبر اجاره ای چال فرمایید تا بعد از مرگ ترک عادت نکنم.
۴-سنگ قبرم را قدری بلند تر از سطح زمین بکارید تا رهگذران لگد کوبم نفرمایند و آنقدر هم بلند قرار ندهید که حضرات رهگذر به جای سکو استفاده نمایند و چایی و سماور بیاورند و سر قبرم معرکه بگیرند و غش غش بخندند و من آن زیر عذاب بکشم و دم بر نیاورم.
۵-در غسالخانه به غسال بگویید این مرحوم در عمر خود از شامپو و چسب مو و زل مو استفاده ننموده برای اینکه بی نصیب به زیر خاک نرود بجای صابون و خاک اره و پوکه چوب, مرا با شامپو بشورد و به موهایم ژل و چسب بمالد.
۶-هر گونه سوء استفاده از مرگ من برای کلیه حضرات ابن الوقت ممنوع است و من شهادت می دهم که اگر کسی پیش مسوولان محترم برود و ادعا نماید که بعد از مزاکرات ۴ ساعته او من حاضر شده ام بمیرم. کاملا دروغ است و فرشته موت وقتی به سراغم امد کاملا تنها بودم و با کسی در مورد این مساله مشورت نکرده ام.
۷-شاید یک عده ای مدعی شوند که از نفوذشان استفاده نموده اند مرا مجبور به قبول دعوت مرگ کرده اند. این ادعا هم کاملا بی اساس است و ساخته و پرداخته ذهن های علیل و مریض. چرا که من همانطور که در زندگی ام مستقل بودم و چوب این مساله را با شدت هر چه تمامتر از دست حضرات نوش جان کردم(بارها وبارها) در قبول مرگ نیز کاملا مستقل بودم و تا پیک اجل سر رسید. گفتم: بفرمایید. من حاضرم.
۸- از همه آنهایی که نان و آبشان از راه سخن چینی و نمامی و راپرت و گزارش علیه من تامین می شد و از این راه به نان و نوایی رسیده اند. پوزش می طلبم و عاجرانه درخواست می نمایم که حقیر سراپا تقصیر را عفو فرمایند چرا که با مرگ خویش نانشان را آجر کردم و باعث شدم از قدر و قیمتشان در نزد برخی ها کاسته شود.
۹-در طول عمرم برای شندرغاز پول پیش هیچ شخصی عجز و لابه نکردم و گردن کج ننمودم. برای دریافت ۵ یا ۷ هزار تومان از شرف و حیثیت خود مایه نگذاشتم. آس و پاس اما سربلند زندگی کردم. از وراث عزیز هم خواهشمندم برای تهیه پول هزینه کفن و دفن و سدر و کافور و قبر و دستمزد غسال, به عجز و التماس نیفتند. چند مدتی نعش بی صاحبم را روی زمین بگذارند و بروند تا شهرداری بیاید و جمع و جورم کند.
۱۰-اگر بر سر قبرم از باب خیرات میوه و شیرینی می گذارید و برنج می پاشید. دقت نمایید که پرتقال ها مال کشوری نباشد که فردا پشت سرم حرف درمی اورند و برنج ها پاکستانی نباشد که برای در امان ماندن از بید زدگی به آنها مواد شیمیایی می زنند و گنجشک های بخت برگشته با خوردنشان تلف می شوند.
۱۱-بر روی سنگ قبرم عکس خودکار و یا قلم و کاغذ حکاکی نمایید تا مایه عبرت دیگران شوم و بدانند که آخر و عاقبت کسانی که مثلا مثل من خبرنگار و نویسنده و از این عناوین دهان پر کن می شوند همین است که می بینند.
۱۲-بر روی قبرم تابلوی خوردن گوشت مرده ممنوع است بزنید تا آدمیان از غیبت در پشت سرم خودداری بکنند(مگر می توانند؟) و سوسک ها و عقرب ها و رتیل ها و مارها و مارمولک ها از گشتم نخورند که از بس در همه ناهار ها شام ها و صبحانه ها پنیر خورده ام. گوشتم شور است و فشار خونشان را بالا می برد و حیوانکی ها دچار آنفارکتوس یا همان سکته قلبی می شوند. ( می بینید که اصطلاحات علمی هم بلدم و بلغور می نمایم.)
۱۳-از اینکه دعوت پیک اجل را اجابت می کنم خوشحالم و از اینکه نمامان و سخن چینان و بدخواهان و حسودان را بدون سوژه می گذارم. بسی ناراحت و متاسفم. خدا اموات همه تان را بیامرزد و روح مرا هم قرین رحمت فرماید.
آمین

شهردار خوی